صحبت های زیلنسکی، یک مرد جذاب (پساشوروی)
بخشی از حرف‌ها وخاطرات زیلنسکی از زبان خود او پرده از این جذابیت برخاسته از زندگی در بستر جاری جامعه بر می‌دارد. باید متذکر شوم که خود من در اوایل دهه ۲۰۰۰ وارد یک مدرسه عالی سینمایی در مسکو شدم و تصورم این بود که لشکری از آوانگاردهای این رشته مرا در محاصره خود خواهند گرفت و با فرزندان معنوی آندری تارکوفسکی یا نواده‌های سرگی آیز نشتاین همسو خواهم شد. در تضاد با تفکراتم نه نوعی عشق به بیان کشش‌های روحی مردم روسیه در گذشته دور بلکه لزوم بیان دردهای اتحاد شوروی در واپسین سال‌های حیات آن امپراطوری میل غالب در میان اکثر همکلاسی‌هایم بود. با این مقدمات است که باید بگویم مشاهده سریال تلویزیونی «خادم ملت» با بازی زیلنسکی هم مرا در مسیر مشکلات فوق قرار داد و هم زیلنسکی را به من شناساند. در این مجموعه زیلنسکی نقش یک معلم صدیق شهرستانی را بازی می‌کرد که به طور اتفاقی و ناگهانی رئیس‌جمهوری می‌شود. کاراکتر او «گولو بورودکو» نام دارد و او نمادی از تمامی مردان دهه ۱۹۷۰ در شوروی سابق است. همسرش او را ترک کرده و همراه با والدینش در یکی از آپارتمان‌های سوسیالیستی مسکو روزگار می‌گذراند. او را به سوی برخی سیاست‌های جاری در مسکو سوق می‌دهند و او می‌کوشد در عین حفظ ارزش‌هایش بازنده این بازی سیاسی نباشد. استناد و چشم امید او به برخی سیاستمداران گذشته جهان است که نقایص کمتری داشتند. آبراهام لینکلن یکی از سرآمدان آنها است. با این حال جذابیت زیلنسکی و پیروزی قاطعانه وی در انتخابات اخیر ریاست جمهوری اوکراین فقط به‌خاطر مسائل فوق نیست و او موفق است چون در عین مردمی و خاکی بودن راه‌هایی را برای زندگی کشورش در فضاهای آشناتر و مطمئن‌تر گذشته باز نگه می‌دارد.
از طرف دیگر زیلنسکی می‌کوشد هویت اوکراینی‌ها را حفظ کند، بدون آنکه وارد یک جنگ محتوم با ارتش آشکار تواناتر روسیه شود. پشت این تصویر که رئیس جمهوری جدید اوکراین مردی سطحی و فقط یک بازیگر آثار کمیک تلویزیون و سینما است، مردی آرمیده که چون می‌داند مردم با دیدن این تصویراحساس آرامش می‌کنند، تلاش برای محو آن و ارائه تصویر و تجسمی جدی‌تر از خود صورت نمی‌دهد. واقعیت امر این است که از سال‌ها پیش هویت اوکراینی‌ها توسط آن چه جامع‌نگری کمونیست‌ها در زمان وجود اتحاد جماهیر شوروی خوانده می‌شد، پیوسته سرکوب می‌شده و حتی پس از ایجاد ۱۵ کشور مستقل در پی تجزیه شوروی و در عصر موسوم به «پساشوروی» اوکراینی کاملاً قدرتمند سر برنیاورد که روس‌ها راکاملاً پس‌بزند. اما اکنون زیلنسکی لزوم یک نوع بازنگری در سیاست‌های پیشین را فریاد می‌زند و اینکه هم می‌توان فرهنگ اصیل شوروی و اوکراینی‌ها را در روابط اجتماعی حفظ کرد و هم روس‌ها را از سیاست‌های سیال و جاری در کی‌یف دور نگه داشت.